zamanında nefret edilip sonra özlenen şeyler

yurt. her şeyinden nefret ederdim. bazen arkadaş ortamından bile. asla özlemeyeceğim şeyler arasında yerini ilk günlerde almıştı. nasıl bir ruh hastasıysam aç kaldığımız zamanları bile özlüyorum, suyla karın doyururduk be.

lise günlerim...

ankara

tetris gameboy, hani şu siyah olup üstünde "brick game 9999 in 1" yazanlardan. zamanında bıkasıya, nefret edesiye oynamıştım. şimdiki telefonlarda oynamak aynı zevki vermiyor be.

sobalı evi sevmezdim . uyandigimda soguk olurdu . anneannem komur doldurmaya inerdi . ufaktim o zamanlar . battaniyenin yorganin altinda beklerdim . soba yanacak da kendisi isinacak sonra odayi isitacak . simdi bakiyorum da dogalgaz falan hikaye . o sobanin sicakligi yok hic birinde . evde kac kisi olursa olsun ayni yerde otururduk . uyurken sobanin alevinden cikan o isigi izlerdik . kahvaltida ekmek kizartirdik sobada . uzerine tukurur hareketini izlerdik . onceden elbiselerimiz is kokardi , şimdi ise hayallerimiz ...

aileyle geçirilen pazar gezmeleri, ya da birarada olunan zamanlar... zamanında sevgiliyle vakit geçirmek için nefret edilen yaş ilerledikçe işe bile gitmeyip, bikaç günlük buradalar daha fazla birlikte olalım halleri.

4-12 yaş aralığı. o zamanlar büyümek isterdik hep, bok vardı büyüyecek sanki

net bir şekilde çocukluktur.

kesin ve mutlak surette lisedir; bir bakmışsın " bitsinde gideyim" dediğin o dört duvarı köpek gibi özlemişsindir...

pizza (: gerci suan da sevmiyorum ama eskisi kdr nefrt etmiyorm

paradir,nefret etmesemde hep ozlerim bu kagit parcasini.

zamanında yanında olmak istemeyip şimdi bi kere olsun görsem demek.

üniversite günlerim. "bitse de gitsek" modunda ankara'ya dair histerik yakarışlarla ağlarken bugün keşke yine o şehirde aynı şartlar altında olsam diye iç geçiriyorum.

çocukluğum.

topluluğa, kalabalık ortamlara girmekten nefret ederdim önceleri yani uzun zaman önce. şimdiyse o zamanları çok özlediğimi anımsayıp nerede kalabalık varsa oraya yöneliyorum. önceleri düğünlerden nefret ederdim şimdi horon başı oluyorum mesela..

hani bakkaldan alınan çekirdeklerin gazeteden huni yapılıp içine koyulduğu efsanevi zaman vardı ya. o zamanlar çok güzeldi ama ben o hunileri hiç sevmezdim. böyle en sona kalan çekirdekleri alabilmek için elinizi büzersiniz, sonra eliniz sıkışır filan. o zamanlar sevmezdim de büyüyünce bayat market çekirdeklerine kalınca anladım değerini..

(bkz: yalnızlık ) olsa dert olmasa dert.

spil kamplarım

mert

(bkz: fenerbahçe) eski günlerinize dönün lan ibneler, vallahi galatasaray-fenerbahçe rekabetini özledim a.k. yokluğunuzda bu tinerciler kendilerini bize rakip sandı. (bkz: vallahi biz eski fenerbahçe'yi özledik)

o an bulunduğum yaş. hiçbir zaman olduğum yaşı sevmedim, hep daha büyük olmak istedim. fark ettim ki kişi büyüdükçe istemediğin şeyler gölge misali peşinde büyüyerek geliyor.

(bkz: alışveriş ) çocukken nefret ederdim, anneeğh hadi gidelim, daha ne alacaksınız diye huzursuzluk çıkarırdım. şimdi çarşı pazar karış karış geziyorum ve görüyorum ki yeni nesil çocuklarda alışverişte ailelerini canlarından bezdiriyor..

okul ortamı işe başlayınca oranın değerini anlıyosunuz

lise, pek sevmesem de zamanında acayip özledim ya

defolu vardi bi ara. adam harbi kaliteli ve kendini adamış bir trolldü. o zamanlar çok söverdim de şimdi sözlükte troll yok insan arıyor

küçükken yere düştüğümde dizimin veya dirseğimin kanaması. nedensizce özledim.

ilgi

eski evimiz eskiydi, kötüydü ama rahattik orda bu apartmanda yasamak zor. o kadar özledim ki orayi agaclarimi kuslarimi meyvelerimi. kahrolsun binalar...

yurdu ozledim.

öğrenciyken nefret ederdim okuldan, şimdi o günleri özlüyorum, hani benim gençliğim nerde

(bkz: ismail yk) bu adamın popüler olduğu dönemde bütün ülke daha mutluydu be sanki o dönemi o kadar çok özlüyorum ki bunu anlatacak ne cümle ne de bir kelime biliyorum.